Dwa Świadectwa Wiary

Znaczenie ‘la ilaha illa Allah’

Te słowa nazywa się ‘słowami o jedności [Boga]’ (tałhid), ze względu na te słowa Allah powołał stworzenie oraz stworzył raj i piekło: (I stworzyłem dżiny i ludzi tylko po to, żeby Mnie czcili.) (Kur’an 51:56)

Słowa o jedności Allaha (Subhaanahu wa ta´ala) były wezwaniem i misją wszystkich posłańców i proroków, od czasów Adama (a), aż po czasy Muhammada (s): (My nie wysłaliśmy przed tobą żadnego posłańca, któremu nie dalibyśmy objawienia: ”Nie ma boga, jak tylko Ja! Przeto czcijcie Mnie!.) (Kur’an 21:25)

Te słowa znaczą

  • stworzenie ma jednego stwórcę – Allaha (y):
    (Oto wasz Bóg, wasz Pan! Nie ma boga, jak tylko On, Stwórca każdej rzeczy! Więc czcijcie Go! On jest poręczycielem każdej rzeczy!.) (Kur’an 6:102)
  • stworzenie ma jednego władcę i nadzorcę:
    (Czyż nie do Niego należy stworzenie i rozkaz? Błogosławiony niech będzie Bóg, Pan światów!)(Kur’an 7;54)
  • jest tylko jeden obiekt kultu, któremu należy się cześć: (Czyż nie tak?! Zaprawdę, do Boga należy ten, kto jest w niebiosach, i ten, kto jest na ziemi! A za czym idą ci, którzy wzywają współtowarzyszy poza Bogiem? Oni postępują tylko za domniemaniem i tylko snują przypuszczenia.) (Kur’an 10:66)
  • Bóg jest jedynym, który ma cechy doskonałe:
    (Do Boga należą imiona najpiękniejsze! Wzywajcie Go więc nimi, a pozostawcie tych, którzy bluźnią Jego imionom! Oni niebawem otrzymają zapłatę za to, co czynili.) (Kur’an 7;180)

Te słowa prowadzą do

  • wiedzy, że poza Allahem (y) nie ma prawdziwych obiektów kultu. Wszelkie formy kultu, tylko Jemu mogą być ofiarowywane (modlitwa, prośby, nadzieja, ofiary, zobowiązania), a nie aniołom, czy prorokom. Kto poświęcił się kultowi czegoś innego poza Allahem (y), w sposób, który świadczy, że oddaje cześć, to właśnie uczynił coś, co można nazwać niewiarą, choćby wypowiadał słowa o jedności Boga.
  • pewności, która podważa niepewność, oznacza to, że jest przekonany do tego, co mówi i nie waha się: (Wiernymi są tylko ci, którzy uwierzyli w Boga i Jego Posłańca - potem nie mieli wątpliwości - i walczyli swoimi majątkami i swoimi osobami na drodze Boga. Tacy - oni są prawdomówni!.) (Kur’an 49:15)
  • przyjęcia i nieustannego trwania przy niej: (Zaprawdę, kiedy im mówiono: ”Nie ma boga, jak tylko Allah!” - Oni wbijali się w pychę.) (Kur’an 37;35)
  • działanie w zgodzie z jej treścią, co oznacza wykonywanie nakazów i stronienie od zakazów bożych: (Ten, kto zwraca swoje oblicze ku Bogu, czyniąc dobro, ten trzyma za uchwyt najbardziej solidny. Do Boga należy ostateczny koniec wszystkich spraw!.)(Kur’an 31;22)
  • prawdomówności: (Oni będą mówić swoimi językami to, czego nie ma w ich sercach.) (Kur’an 48;11)
  • szczerość w oddawaniu czci Allahowi: (Zostało im nakazane tylko, aby czcili Boga, wyznając szczerze Jego religię - tak jak hanifowie.)(Kur’an 98:5)
  • miłość do Allaha (y), proroka Muhammada (s), bliskich Bogu i pobożnych ludzi, a nienawiść do tych, którzy nienawidzą Allaha (y) i Jego proroka. Miłość do Allaha (y) i proroka Muhammada (s) musi stać wyżej od pragnień osobistych: (Powiedz! Jeśli wasi ojcowie, wasi synowie i wasi bracia, wasze żony i wasz ród, i wasze majątki, które zdobyliście, i handel, o którego zastój się obawiacie, i mieszkania, które wam się podobają, są wam milsze aniżeli Bóg i Jego Posłaniec oraz zmaganie się na Jego drodze - to oczekujcie, aż przyjdzie Bóg ze Swoim rozkazem. Bóg nie prowadzi drogą prostą ludzi szerzących zepsucie.) (Kur’an 9:24)

Poza wymienionymi, słowa o jedności Boga prowadzą do przekonania, że Bogu należy się prawo wyznaczania kultów oraz uporządkowania zachowań ludzi i społeczeństw. To Allah (y) ma wyłączne prawo ukazywać, co jest dobre, a co złe, a obwieścił to ludziom prorok Muhammad (s):
(A to, co wam daje Posłaniec, to bierzcie; a czego wam zakazał, od tego się powstrzymajcie!.)(Kur’an 59;7)